Mucha Domowa

To muchówka z rodziny muchowatych żyjąca na Ziemii od 200 milionów lat, jest typowym synantropem, występuje tylko w środowisku związanym z człowiekiem.

Jest niewielka (samica jest większa od samca osiąga do 7,5 mm długości), na ciemnoszarym tułowiu widoczne są podłużne paski. Odwłok barwy szarożółtej jest jaśniejszy na spodniej części. Nogi zakończone są pazurkami i przylgami.

Mucha żyje ok. 4 tygodni, jednak w budynkach ludzkich może przezimować w stanie anabiozy. Nawet w tak sprzyjających warunkach przeżywa bardzo mała część populacji – jesienią muchy są dziesiątkowane przez grzybicę.

Dorosłe owady żywią się substancjami płynnymi, pokarmy twarde pobierają po rozpusczeniu śliną po wstepnym strawieniu (rozpusczeniu). Dziewięciodniowe owady osiągają dojrzałość płciową. Jaja (2,5 mm) składane są do nawozu, sczególnie chętnie do świńskiego. Samica może składać jaja nawet co 2-4 dni, jednorazowo ok. 100, w ciągu całego życia do 600-2000. W 1 kg świńskiego nawozu może rozwijać się 15000 larw. Po upływie 24 godzin wylęgają się larwy o charakterystycznym, z przodu stożkowo zwężonym kształcie. Larwy pobierają pokarm płynny. Szybkość rozwoju uzależniona jest od świeżości nawozu, trwa od kilku dni do dwóch miesięcy. Po przepoczwarzeniu trwającym około 10 dni wylegają się dorosłe owady, po kilku minutach są gotowe do lotu. Każdego roku mucha posiada kilka generacji.

Ten stosunkowo nieduży owad jest znany wszystkim, kosmopolityczny, pierwotnie występujacy w umiarkowanej strefie klimatycznej w został zawleczony przez człowieka również na obszary tropikalne.

Owad ten ma olbrzymie znaczenie sanitarno-higieniczne: badania dowiodły, ze na powierzchni swego drobnego ciała mucha może przenieść do sześciu milionów mikroorganizmów – w tym powodujących tak groźne choroby jak dur brzuszny, paratyfus, dezynteria, cholera, gruźlicę, polio, czerwonke, salmonellozę oraz stadia przetrwalnikowe pasożytów.